Shall I stay or shall I go?

Hallo allemaal!

De titel zegt al genoeg, haha! Siesel mag weer een keuze gaan maken.

In mijn vorige blog had ik al geschreven dat een alleenstaande moeder (Sarah) met een dochter van 6 een nieuwe au pair zoekt. Tevens stond ik opnieuw ingeschreven op de au pair website. Hier heb ik een familie uit de buurt van Milaan die een au pair nodig heeft voor drie maanden, met twee jongetjes van 3 maanden en 17 maanden. Inmiddels heeft de Milaan familie mij uitgenodigd om op bezoek te komen voor gesprek, alleen kunnen zij pas in september omdat ze nu op vakantie zijn.

Gisteravond een gesprek gehad met Sarah, die hier in dezelfde straat woont. Ik ken haar vorige au pair en die heeft van september tot juli bij haar gewerkt. Gesprek was heel leuk, aardige nette en sympathieke vrouw, die goede baan heeft bij een bank en een au pair nodig heeft om de dochter om 16 uur op school op te halen en daarna dingen te ondernemen. Alle weekenden vrij, inclusief de vakanties (oa twee-drie weken Kerst) en alle ochtenden tot 16 uur. Vergeleken met de huidige situatie, piece of cake, haha. Ze hebben regels, dochter moet om 21 uur naar bed haha, en ze wast haar handen voor het eten, hahah voor mij logische zaken maar hier dus niet altijd. Alles klinkt goed en zou er ook geen moeite mee hebben, alleen daar is dat ene stemmetje in mijn hoofd (oeh klinkt fout) dat zegt dat ik nog andere zaken wilde doen. Niet dat die dingen nou echt concreet zijn, ik heb een ideeeee in mijn hoofd, that's it. Maar ergens moet ik er dus nog over nadenken dat ik tot juni in Genova blijf. En dat die niet concrete ideeen opschuiven. Maar een ander stemmetje (hihi) zegt ook dat ik ook hier in Italie nog een paar van die ideeën kan uitvoeren, zoals een fotografie workshop, 5 dagen New York en parachutespringen en mijn Italiaans verder uitdiepen tot niveau 3 en 4, wat eigenlijk wel een heeel grote pre is.

Ik zou dan wel 1 oktober moeten beginnen. Ook inmiddels al met Maria gesproken en ik zou de 18-19e september dan naar Nederland kunnen. Het is niet heel veel qua dagen en het zal wel een drukke planning zijn, maar dat is dan niet anders.

In ieder geval kan ik dan bij Charlie's feestje aanwezig zijn :-) en hopelijk zijn er eind september nog een aantal gebeurtenissen waar ik bij kan zijn. Diegene weten dat ik hen bedoel haha. 

Genoeg stof tot nadenken en alleen ik kan deze beslissing maken. Uiteraard raadpleeg ik af en toe de horoscoop, en deze luidt vandaag; 

"Een goed moment voor een verandering aan je uiterlijk. Belangrijke afspraken kun je het beste in de morgen afhandelen. Je brengt belangrijk positief nieuws naar buiten. Zorg ervoor dat zoveel mogelijk mensen dat weten. Het is tijd voor het herhalen van oude successen."

Laat ik nou mooi morgenvroeg een gezichts- en voetbehandeling hebben. En tja dat laatste, haha het herhalen van oude succesen klinkt goed :-)

Tevens kan ik dan mooi wat vrienden uit Nederland en Belgie :-) laten overkomen voor een weekendje Genova :-) En kan ik mijn kwaliteiten als reisbegeleidster misschien wat opfrissen.

De vakanties zou ik dan gebruiken om wat te reizen, ahum en vrienden te bezoeken. Ik mag in mijn handjes klappen dat ik zo een keuze moet maken, maar dat waardeer ik ook elke dag. Om weer een beetje sentimenteel te worden haha. Jullie weten dat ik af en toe direct ben in mijn blog's maar ik schrijf vanuit mijn gevoel en emotie. Als je te lang moet nadenken over de vraag of je gelukkig bent, dan ben je het niet. Dit draag je met je mee. Wat mij weer even brengt op een boek dat ik net uitgelezen heb, en mij enorm inspireerde. The Happiness Project van Gretchen Ruben. Echt een aanrader om te lezen, en het heeft niks met reizen te maken maar gewoon al gelukkig zijn binnen je eigen familie en eigen huis.

Er is ook al een vertaling, dus zoek maar even op bol.com :-)

"Persoonlijk verslag van een zoektocht naar een gelukkiger leven binnen twaalf maanden

Een paar jaar geleden zat ik in de bus en ik vroeg mezelf af: wat wil ik in het leven? Mijn antwoord luidde: 'Ik wil gewoon gelukkig zijn' en ik realiseerde me dat ik nooit nadacht over geluk en hoe ik gelukkiger zou kunnen worden. Op dat moment zag ik twee dingen: ik was niet zo gelukkig als ik zou kunnen zijn, én mijn leven zou niet veranderen tenzij ik het zelf veranderde. Ik besloot me een jaar lang te wijden aan geluk.
 

Ik ben het boek begonnen in Maleisie (in maart) en deze week uitgelezen en ik vind het een geweldig boek. Iedereen zal een aantal zaken herkennen. Er zullen wat handvaten in staan om zelf ook ergens mee aan de slag te gaan. En het gaat niet om drastische veranderingen zoals een andere stad of een reis, maar wellicht wel je passie volgen, attenter zijn naar andere mensen en een workshop volgen.

Mooie romans over Italie en andere landen zijn van Santa Montefiore en Nicky Pellegrino overigens. Mocht je niet in Italie zijn geweest, dan is Nicky Pellegrino wel de juiste schrijfster om je tot een weekendje weg te verleiden :-)

Lieverds, tot snel of misschien tot ziens

Knuffel

Siesel